Filmy kobieta, teatr telewizji

Spektakl autorstwa Antoniego Marianowicza na podstawie farsy Georgesa Feydeau w reżyserii Janusza Józefowicza. Doktor Petypon budzi się rankiem nie we własnym łóżku, lecz pod kanapą, w salonie. Ślady nocnej hulanki są aż nadto widoczne. Nieszczęśnik niczego nie pamięta, w głowie mu huczy, przed oczami wirują strzępy wspomnień szampańskiej zabawy w „Maximie”. Zaniepokojona małżonka zasięga porady lekarskiej u przyjaciela domu i pędzi parzyć ziółka. Z sypialni doktorostwa wyłania się Lulu, gwiazdka od „Maxima”, owinięta od niechcenia prześcieradłem. Przerażony Petypon, „poważny członek społeczeństwa”, dla uniknięcia skandalu chce czym prędzej odprawić panienkę, oferując jej za noc 40 franków – tyle ile sam bierze za wizytę – ale Lulu nie przychodzi przecież do chorych. Prosi o nową suknię, bo jej własną zabrała żona doktora, przekonana, że porzuconą w salonie kreację przysłała jej krawcowa do przymiarki.

Dramat Juliusza Słowackiego „Balladyna” to jedno z najbardziej rozpoznawalnych dzieł autora. Spektakl telewizyjny wyreżyserował Wojciech Adamczyk. Sztuka, napisana w 1834 roku, powstała z fascynacji słowiańszyzną, zaś jej fabuła zainspirowana została „Snem nocy letniej” i „Makbetem” W. Shakespeare’a. Wojciech Adamczyk w swojej interpretacji rezygnuje z elementów ludyczności nadając opowieści mroczny charakter. Osią konfliktu staje się relacja dwóch silnych kobiecych indywidualności: Balladyny i Goplany. To pełna żądzy, zbrodni, krwi opowieść dorównująca poziomem emocji i bogactwem wydarzeń Grze o tron czy Wiedźminowi. Świat opisywany przez Słowackiego jest mroczny i gęsty od namiętności. Egzotyczny krajobraz europejskich, pogańskich mitologii połączony będzie z estetyką wczesnochrześcijańską. Dla widza przyzwyczajonego do „szkolnej interpretacji” dramatu nowością będzie przejmująco współczesna wizja ludzkich losów w oryginalnym ujęciu. 

Widowisko Agnieszki Glińskiej zrealizowane na podstawie wspomnień uczestniczek Powstania Warszawskiego. Rejestracja spektaklu z Muzeum Powstania Warszawskiego. Na scenariusz złożyły się wspomnienia uczestniczek Powstania Warszawskiego. Jak deklarowali twórcy spektaklu: „Koncentrujemy się na osobistych przeżyciach kilkunastoletnich sanitariuszek i łączniczek, pragniemy wydobyć je z niepamięci, przyjrzeć się Powstaniu z ich perspektywy. Sięgając po poezję, muzykę, taniec współczesny i fragmenty wspomnień, chcemy sprawdzić, jak ta perspektywa wpłynie na nasze dotychczasowe wyobrażenia o Powstaniu”.

Sztuka Jarosława Murawskiego w reżyserii Katarzyny Trzaski. Spektakl zrealizowany w ramach projektu TEATROTEKA Wytwórni Filmów Dokumentalnych i Fabularnych. Utwór z gatunku socjologicznego science fiction. Rozwinięte technologie pozwalają na stworzenie istot humanoidalnych, które mają zaspokoić ludzką potrzebę bliskości innej osoby. Główna bohaterka, po nieudanym związku, postanawia kupić humanoida, zaawansowanego technologicznie robota o ludzkim kształcie. Indywidualne oprogramowanie pozwala stworzyć partnera idealnego. Sprawa się komplikuje, kiedy robot potrafiący upodobnić się do człowieka zaczyna wykazywać zdolność do przeżywania, odczuwania, a nawet cierpienia. Komedia nie pozbawiona refleksji o problemie sztucznej inteligencji, a także o skomplikowanej naturze potrzeb człowieka, a w szczególności kobiety.

Monodram Doroty Landowskiej na motywach książki Angeliki Kuźniak „Stryjeńska. Diabli nadali”. Scenariusz spektaklu napisała Anna Duda. Zasadnicza oś akcji w spektaklu „Stryjeńska. Let's dance Zofia”, została oparta na dramatycznych losach Zofii Stryjeńskiej, najbardziej znanej – obok Tamary Łempickiej – polskiej plastyczki dwudziestolecia międzywojennego, przedstawicielki art deco. Dorota Landowska buduje portret artystki, zmagającej się z rzeczywistością, w której nie istniała możliwości rozwoju artystycznego i zawodowego dla kobiety. Landowska przenosi na scenę historia życia Stryjeńskiej, podejmując szereg aktualnych tematów – feminizm, przemijanie, łączenie życia prywatnego z niezależnością twórczą, nieszczęśliwą miłością, schizofrenią, stratą. Ale przede wszystkim buduje portret kobiety niezależnej, której pragnieniem jest żyć i tworzyć.